Onlangs zag ik een artikel van Dirk de Wachter met de titel “Laat ons ook beetje ongelukkig zijn… dat is de kunst van het leven.”

Hoewel ik een fervent aanhanger ben van de psychiater/filosoof/Nick Cave look-a-like : Voor deze uitnodiging bedank ik feestelijk. Ik geloof namelijk niet zo heel erg in “ongelukkig”. Voor mijn part mag dat concept zonder veel omhaal naar de schroothoop. Weg ermee, roestig en versleten ding! We gaan alleen nog maar voor geluk.

Ik ben er van overtuigd, doordrongen… ja, ik zou er voor op straat komen : Geluk is een keuze. Het is een basis temperament. Mijn spandoek roept dus “Kies voor geluk!”

De TAO vertelt een prachtig verhaal van een boer , die telkens als er iets gebeurt wat er op het eerste zicht als tegenslag uit ziet, reageert met “We zullen wel zien”. En inderdaad, telkens blijkt er in de nasleep van het “ongeluk” weer een heel mooie onderliggende betekenis te zitten aan de gebeurtenissen. Als laatste in de rij breekt, bijvoorbeeld, zijn zoon bij een val zijn been. Daardoor kan die niet meer meewerken op het land, wat een catastrofe lijkt. Even later breekt er echter oorlog uit en worden alle jonge mannen geronseld… behalve zijn zoon, die nog moet herstellen.

• 

Geluk zit dus niet in wat je overkomt, maar in hoe je er mee om gaat. Het is ook geen garantie dat er je nooit iets overkomt, of dat alles wat je aanraakt in goud verandert. Het is een behendigheid, een soort “artfull dodger” te zijn. Telkens weer verandering verwachten en dan lenig en speels jezelf of je leven heruitvinden, vanuit het nieuwe normaal. Misschien moet je eerst wel even door wat pijn heen. Niet iedereen houdt het hoofd zo koel en het hart vol vertrouwen als onze vriend, de boer.

Je kunt dus best zwaar verdriet hebben, terwijl je gelukkig bent. Je kan pijnlijke (en ik schrijf met opzet niet “negatieve”) emoties ervaren en die heb je hoogst nodig. Het zijn prachtige barometers, signalen dat je op zoek moet. Je hébt die gevoelens, maar je bént ze niet. Als je er goed naar kijkt en luistert, hebben ze heel veel te vertellen. Ze signaleren je dat je andere paden moet verkennen. Als je er niet van weg loopt, leer je eruit, over jezelf en over het leven.

Bewust met je emoties aan de slag gaan, en zonder weerstand de realiteit nemen zoals die is, dat is de sleutel. Het gevecht tegen de werkelijkheid verlies je altijd.

“Laat ons vooral veerkrachtig zijn…dat is de kunst van het leven” , zo klinkt mijn versie : omgaan met tegenslag, en toch met een vrolijk vertrouwen in je opties duiken, om nog maar eens een creatieve oplossing op te diepen. Zonder weerstand, of zoals het cliché zegt “go with the flow”… en misschien denk je dan, na de eerste shock, in plaats van “oh, nee, waarom moet dit mij weer overkomen” iets als “ach… gelukkig maar” …

Geen categorie