Wie kent nog het verhaal van de schildpad en de haas die een wedstrijdje deden?

De haas had in de oorspronkelijke vertelling niet echt een naam, dus geef ik er ‘m één voor de gelegenheid : “Haas Hubris”. Hubris was zo’n geweldige snoever dat de andere dieren hem écht vervelend vonden. “Niemand sneller dan hij, wat een atleet!”

De schildpad dopen we hier even “Slome”, omdat hij alles – maar dan ook àlles – op zijn eigenste trage tem—poo—tje deed.

Slome de schildpad had het helemaal gehad met Hubris, de praatjesmaker. Hij wilde de haas een lesje leren dat hij niet snel zou vergeten, en daagde hem uit : “Wedden dat ik als eerste bij de oude holle eik bij de vijver raak?” De haas kwam haast niet bij van het lachen : “Weet jij wel met wie je te maken hebt? Maar bon, snoof hij hooghartig, als je dan toch zo nodig ingemaakt wil worden… ”

Bij het startsignaal stoof Hubris niet, zoals je zou verwachten, op de eindstreep af… neehee, daar was hij nét iets te zelfzeker voor. Hij keek spottend toe hoe Slome moeizaam peddelend vooruit kwam , grijnsde even in de richting van het dierenpubliek, en zette op zijn sloffen de achtervolging in. Ergens halverwege, werd hij wat moe van de brandende zon en dacht: “Eigenlijk is die Slome zó traag, ik heb nog úren de tijd. Ik doe nog even een dutje, hier in de schaduw van de vlierstruik.” Je raadt het al, zijn overmoed werd hem fataal. Hij oversliep zich en werd net op tijd wakker om de schildpad over de eindstreep te zien schuifelen. Zijn paniekerige eindsprint mocht niet meer baten.

Hubris en Slome … ze brengen een wijze fabel, die verzonnen werd door de Griekse slaaf Aesopos.

Wie wil jij liever zijn? Hubris of Slome? De haas die veel blabla verkoopt, maar het niet waar maakt, of de schildpad die rustig en toegewijd op zijn doel af gaat? Beweeg je snel, ondoordacht, en om indruk te maken? Of heb je een leuk traject voor ogen, waar je onverstoord en met visie aan bouwt?

Wat wil jij winnen? Welke wedstrijd? Van wie? Wat moet dat “winnen” jou brengen? Wat ook jouw antwoorden zijn, geef mij maar de win/win : Beetje geven/beetje nemen. Winnen ten koste van een ander, laat krassen na op je ziel.

Bovendien vraag ik me in deze “samenleving op speed” ook wel es af : Waar gaat iedereen zo HAAStig naar toe? Gaat het eigenlijk alleen over je raketgewijs richting die eindbestemming projecteren, of kan je ook genieten van de weg? Snelheid betekent trouwens stress : Al je zintuigen op scherp, uitkijken voor wat je uit je baan kan slingeren. Stress maakt ziek. Een fenomeen als Burn Out, bijvoorbeeld, is geen modeverschijnsel. Het is een gevaarlijk gevolg van langdurige, onafgebroken stress.

Vanwaar die behoefte om uit te pakken met hoe succesvol we zijn? Heel contradictorisch, vind ik dat. “Iedereen” (veralgemening is een stijlvorm) is met zichzelf bezig en tegelijk willen we indruk maken op elkaar. Hou maar al op, denk ik dan, niemand kijkt. En toch… als het er op aan komt, worden beslissingen net op basis vàn die oppervlakkige indrukken genomen. Of het nu in bedrijfscontext is of onder vrienden, we oordelen snel en alwetend, zonder te peilen naar diepere bodems. Ook alweer een formule voor pijnlijke misverstanden.

“Graag traag” is dus mijn pleidooi. Met aandacht en liefde leven, en kijken naar elkaar. Hartsvolle verbindingen maken met mensen in je omgeving. “Traag” zorgt ervoor dat je het onderscheid kunt maken tussen wat er wél of niet toe doet. Al te veel mensen komen er pas op hun sterfbed achter dat ze hun leven besteed hebben aan alles wat niét belangrijk is, dat wens ik jou alvast niet toe. Alles is keuze. Kies dus voor traag… graag…

Geen categorie