Laat ons wel wezen : De kans dat een varken ooit kan vliegen, mogen we zonder veel twijfel onbestaand achten. De hyperbolische Britse uitdrukking “When Pigs Fly”, betekent dan ook zoveel als “Alleen in je dromen!” of “Nooit!”

Op het woord “onmogelijk” reageer ík doorgaans met een gigantische weerstand , één van het explosieve soort – met een kracht van acht op de schaal van Richter. Het woord triggert een reflex. Er wordt een Sherlock Holmes in mij wakker, een snuffelende speurhond met een loep en een hoog Jeanne d’Arc gehalte : “Ah nee? Dat zullen we nog wel es zien! ”

Met de krantenkop “We kunnen voorlopig niets meer doen voor baby Pia”, een uitspraak van Maggie De Block, mocht ik dit deze week nog es helemaal en in zijn volle intensiteit ervaren. Hoezo dan, “niets meer doen”???? Dat bestààt toch gewoon niet?!?!

Ik stel me soms voor dat er in de voornaam van onze minister van Volksgezondheid een “g” minder stond, waardoor ze met meer lef, pit en een snufje gezond heksenverstand in haar atelier met toverdrankjes en poedertjes stond. Ze had dan krachtige spreuken die farma reuzen in padden veranderden. Haar mysterieuze brouwsels maakten zieke kindjes sprankelend gezond.

Ik heb het niet voor de scheldpartijen en verwensingen die op onze minder magische minister worden afgevuurd. Echt niet. Meer nog, ik vind de manier waarop het “minister mens” beschimpt wordt eerder van een laag allooi. De uitspraak die ze deed, is volgens mij eerder een signaal van de tijd waarin we leven, dan een verwijt dat alléén aan de minister moet gemaakt worden : Er is te veel hoofd en te weinig hart, te veel ego en te weinig liefde.

Niettemin moet het gezegd : De minister en haar troepen hebben een mal figuur geslagen, alleen al door de lamentabele communicatie. Ik hoop écht en oprécht dat zij en haar kabinetsmedewerkers ooit beseffen dat “neen verkopen” in een scenario met een dergelijke factor van hoogdringendheid geen optie is. Als je als ouder je kind dreigt te verliezen, is de zin “we kunnen voorlopig niets doen” simpelweg verpletterend.

En toch was er in dit verhaal ook heel heuglijk nieuws. Ze liéten zich namelijk niet verpletteren, die ouders.

Ze stonden deze week als twee nieuwe, geheel onbekende, maar zeer krachtige magiërs op : De mama en papa van kleine Pia. Ze lieten het ministerie-van-non-magie een serieus poepje ruiken, door zomaar even zélf een dik konijn uit hun hoed te toveren. Met een sms actie en wat sociaal – en ander mediakabaal hebben ze het fijn geregeld.

De onmetelijke kracht waarmee zij weigerden zich neer te leggen bij de “neen” die ze van boze stiefmoeder Farma en Machteloze Maggie kregen, heet liefde. Liefde in combinatie met dat andere ingrediënt dat bergen verzet : Geloof, en dan heb ik het niet over de religieuze versie. Geloof in eigen kracht, vertrouwen in combinatie met een toegewijde inzet en een bijzonder scherpe focus.

Mama en papa Pia staan in mijn geheugen gegrift als hét bewijs van mijn stevige stelling : “Onmogelijk” is het land van de spijtoptant. Daar wil je niet naartoe, geloof me. Je trekt liever alle, maar dan ook àlle registers open, je verkent en test elke (tot de meest gékke) optie, je zoekt hulp en wel zoveel mogelijk.

Misschien kom je ondanks dat toch op een punt waar ogenschijnlijk niks nog mag baten. Als je alert blijft, is dàt zelfs vaak het moment waarop er zich alsnóg een àndere weg manifesteert, een scenario dat je eerder niet zag of kende. Alles wat je vóór dat moment opgeeft, is dikkevet zonde.

In het slechtste geval is “Méér kon ik niet doen” een eiland van rust waarop je je met je hand op je hart mag terug trekken, ook al heb je wonden te likken en verdriet te verwerken. Het zal bijlange niet zo erg zijn als een schuldgevoel, het “had-ik-maar” dat sowieso te laat komt en aan je vreet als een rat.

Al bij al gaat dus het over de kracht die je jezelf toe kent, over vertrouwen én over zoeken tot je vindt. Het gaat over het besef dat je niet weet wat je (nog) niet weet. Net zoals je nu nog niet weet dat varkentjes eigenlijk kunnen vliegen. Zo werkt dat. Heel simpel, maar niet gemakkelijk. In mijn wereld heet dat : “Pigs dó fly”. Varkentjes kúnnen vliegen. Vavavoom !

Geen categorie