Weet je wat het is? We leven teveel voor de buitenwereld. Vanmorgen hoorde ik het nog op een netwerkevent, iemand zei : “Zodra ik het woord moet nemen voor een publiek, kan ik mijn hoofd niet bij de boodschap houden omdat ik helemaal ingenomen word door wat de mensen wel niet van mij zouden kunnen denken”.

Natuurlijk is het belangrijk om een goeie indruk te maken. En natuurlijk willen wij als sociale wezens bij voorkeur de stempel “getest en goed bevonden”… daar schuilt zelfs een basis instinct achter. In ons oerverleden konden we het wel schudden als we uit de grot gebonjourd werden. De kans op alléén overleven was minimaal tot onbestaand. Het zit ons dus ingebakken, dat aanpassingsgedrag om er bij te horen en de angst om afgekeurd te worden.

Menselijk … alleen wordt het beperkend als je er geen erg in hebt of als het je vrolijke vrijheid indijkt. Je keuzes laten afhangen van wat de ander wil of – erger nog – van wat je dénkt dat de ander wil, dat is je reinste slavernij. Jezelf niet toelaten om je eigen – ja, zelfs je eigenzinnig – ding te doen, en jezelf te zijn … Waarom dan?

Kleine kanttekening : We gaan er even van uit dat je ecologische verantwoord leeft, en dus beslissingen neemt die anderen geen schade berokkenen.

Even een aantal argumenten op een rijtje :

• Mensen hebben een terecht of onterecht oordeel over je. Hoe goed je je ook in bochten wringt, er zal altijd wel iemand zijn die commentaar of kritiek heeft. Kan je dan niet beter gewoon voor je eigen authentieke versie gaan, als het resultaat tóch hetzelfde blijft?

• Ik vind de Engelstalige uitdrukking “They’re judging you by their own standards” een hele mooie om hier mijn punt te maken : Mensen met een lage bewustzijnsgraad beoordelen je vanuit wie ze zelf zijn. Niet iedereen heeft een doorgedreven traject van persoonlijke groei afgelegd en bijgevolg zijn veel mensen niet in staat de eigen kleuring te onderscheiden van een heldere waarneming. M.a.w. De perceptie die iemand van jou heeft, is vaak gewoon een afspiegeling van zijn eigen innerlijke wereld.

• Niet meer kunnen genieten van wat je doet of niet doet, omdat je schrik hebt voor het oordeel van de boze buitenstaander? Dat is een grotendeels zelf gebouwde gevangenis.

• Je zult er versteld van staan hoeveel mensen er spontaan en geïnteresseerd op je af komen als je écht de meest pure versie van jezelf neerzet. Ga dus niet langer voor de “likes” maar vertrek vanuit het moois dat je te bieden hebt.

De enige relevante vraag bij alles wat je doet, is “word ik hier blijer van”. Als blije mens heb je namelijk zoveel meer te bieden.

En nu wordt het even ingewikkeld : Gek genoeg zijn we tegelijk ook te wéinig met de buitenwereld bezig. Ingewikkeld en een beetje dubbel, althans op het eerste zicht, want eigenlijk is het gewoon de logica zelve. We lopen de rat race, we willen de eerste zijn, de beste. We lopen om indruk te maken. We doen nauwelijks nog es iets op stille en ongedwongen wijze voor een ander, daar hebben we toch gewoon ook geen tijd voor? We hebben het te druk met “human doing” te zijn, zodat de “human being” er niet aan te pas komt. En dat allemaal terwijl we onze eigen identiteit eigenlijk alleen maar vinden in de uitwisseling met de ander.

En wat blijkt, gek genoeg? Het zijn net de mensen die niét meedoen aan het grote “hoe-kan-ik-u-imponeren”- spel, die het meest indrukwekkend zijn. Ze focussen op hun eigen bijzonderheden, en inspireren anderen door wie ze zijn eerder dan door wat ze doen. Grote voorbeelden uit onze dichtste – culturele – omgeving : Arno Hintjens en Wim Willaert… die hun West-Vlaamse roots trouw bleven en zelfs als springplank gebruikten ipv er een beperking van te maken.

Geef jij je Vavavoom , je eigenheden en talenten al in volle glorie aan deze wereld? Jij hebt iets wat niemand anders heeft. Met jouw specifieke rugzak kan je het verschil maken, waar wacht je op?

En dan nog een extra vava-vragenvuur : Doe je wat je doet in een sfeer van samenwerking of van concurrentie? Leef je in de overtuiging dat er genoeg is voor iedereen en dat je vermenigvuldigt door te delen? Nog niet? Helemaal niet erg. Het is nooit te laat om ermee te beginnen : Leven mét en vóór ipv tégen de ander. Ik nodig je uit. En ik beloof je, het loont. Dubbel.

Geen categorie