“Nieuwjaren” is een werkwoord dat , volgens mij, ergens in mijn jeugd uitgevonden werd. Als u een generatiegenoot bent, herinnert u zich vast nog hoe het was : Elk jaar weer stonden we – brief in de hand en ietwat tegen onze zin – flink te wezen voor de familie. Keurig uitgedost moesten we vooral een goeie beurt maken, dan konden mama en papa iets fierder aan de feestdis zitten. Je bracht je nieuwjaarswens bij voorkeur met de nodige ernst en zonder haperen, wat niet makkelijk was onder al die spiedende ogen. Als je geluk had, kreeg je een bemoedigend knikje van oma. En dan had je die ene nonkel, die je influisterde dat je de wijze woorden “liefste peter en meter hoe meer je geeft hoe beter” moest brengen, maar dat durfden alleen de buitenbeentjes, de allerdappersten van de familie.

Elk jaar weer werd de maaltijd ook opgevrolijkt met de obligate voornemens, die theatraal werden aangekondigd en door de toehoorders met gejoel onthaald. Goeie voornemens, uiteraard, na te streven verbeteringen die plechtstatig werden afgeroepen als waren ze al een feit.

Even ter zijde : Er zijn soorten voornemens, ik ben intussen kenner. Je hebt de cliché’s, als daar zijn “stoppen met roken” en “meer sporten”, die heel erg in trek blijven. Dan zijn er de blabla’s, die na aankondiging een jaar lang opgeborgen worden om bij het volgende nieuwjaarsfeest weer te worden opgediept als fonkelnieuw. De suggies echter (de categorie van de suggestieve voornemens) zijn mijn favoriete soort , die maak je voor een ander. “Een beetje minder zàgen dit jaar”, daar waagde nonkel Henri zich eens aan, tot groot jolijt van de bende . Tante Dien counterde met een ferme mep en de mededeling “dit jaar doe jij de was… en bij nader inzien (ze bleef meppen) ook de afwas!” Doe dus iemand een voornemen kado, ambiance verzekerd !

Een merkwaardig fenomeen is het wel, die traditie. Wie op mij vooral indruk maakt zijn mensen die écht wérk maken wat ze zich hebben voor genomen. De “niet lullen maar poetsen”- types, die een concreet plan hebben en dat omzetten in een streepje strakke realiteit. Isabelle Descheemaecker deed dit jaar zoiets. Terwijl de gemiddelde mens maar blijft praten over klimaatverandering en de continenten aan plastic die onze zeeën teisteren, zette Isa een staaltje van daadkracht neer om u tegen te zeggen : Ze opende de eerste Brugse “zero waste” shop, waar je verse, locale producten in bulk kunt kopen. Je kunt er “slow”, zeg maar genietend, shoppen.

Ik genoot er gisteren van een gember/vlierbloesem/rooibos theetje, met een stukje kaastaart, overheerlijk. Want dat is de Karmamarkt van Isa ook : Een plek om te ontspannen en interessante mensen te ontmoeten in de zachte zetels van de zithoek. Je kunt kiezen voor een babbel, je kunt met je neus in de boeken duiken… of je maakt – zoals ik – een combinatie van de twee.

Het aanbod is heel uitgebreid : verzorgingsproducten, natuurcosmetica, kruiden, dranken, (af)wasmiddel, koffie/thee en taart, voeding en maaltijden op bestelling, een heel zorgvuldig samengesteld assortiment. Je vindt er ook een origineel geschenkje, voor welke gelegenheid dan ook.

In mijn boodschappenmandje verdwenen een prachtig scheermes met houten greep, een heerlijk geurende bonenkoffie uit Peru, en een grabbel noten. Ik ga er nog niet systematisch alles kopen, moet ik wel toegeven. Dat is ook niet abnormaal : Sinds Isa haar marktje opende, heb ik nog wat voorraden te liquideren, en ging ik verpakkingen sparen om straks bij haar te laten bijvullen.

Het is namelijk een proces, dat anders leren shoppen. Je kunt niet meteen al het oude overboord gooien en alleen nog maar voor het ecologisch bewuste aanbod van zo’n winkel gaan. Die dingen vergen tijd en gewenning. Je hoeft er voor haar part ook niet meteen te kopen : Snuister-winkelen en van de sfeer en de muziek genieten mag ook. En toch kijk ik er telkens naar uit om weer iets nieuws te kunnen proberen, want de produkten zijn van een zalige kwaliteit.

Achter de schermen is er een aanbod van yoga en workshops. Zo levert de Karmamarkt een hele concrete bijdrage aan een maatschappij met meer Vavavoom. Bewuster leven, bewuster kiezen… En geitenwollensokken? Vergeet het maar. Niet alles wat anders is, of verandering brengt, moet aan diezelfde stal toegewezen worden.

Er circuleert trouwens nog een andere gekke overtuiging rond alles wat stichtend bijdraagt aan het welzijn op de planeet : Het moet goedkoop zijn, en mensen die binnen deze kaders werken moeten minder verdienen of mogen er alleszins niet rijk van worden. Hoezo dan? Frisdranken giganten mogen woeste winsten scheppen door vergif op de markt te brengen, maar dit moet voor niks? Ammehoela.

Ik hanteer een nieuw werkwoord dit jaar : Ik ga wat vaker “Karmamarkten”. Het is gewoon heerlijk om te doen. Ik ga er regelmatiger gewoon even “hangen”… de toevallige binnenlopers zijn inspirerend, en dat is de immer vrolijke Isabelle trouwens ook.

Ik schrijf dit met een warm hart voor een moedig initiatief dat wat mij betreft alle kansen op slagen verdient. De winkel bevindt zich in de Langestraat en meer info vind je op de Karmamarkt site. Ik neem me voor om meer mooie-mensen-initiatieven te delen, om de wereld met Vavavoom te blijven besmetten, te strooien met liefde en dat waar we met z’n allen beter van worden zoveel mogelijk te ondersteunen … Of is zijn dat teveel voornemens voor ne mens? Gelukkig 2020, iedereen…

Geen categorie